Afgelopen weekend ontmoette ik mijn nieuwe nichtje Saar. Prachtig om zo’n klein kindje te mogen ontmoeten. Tijdens de familiebijeenkomst lag ze in haar wiegje te slapen, rustig met de stemmen van haar pappa en mamma in de buurt. Geweldig hoe zo’n kindje zich helemaal kan overgeven aan de slaap. Nu ben ik, net als jullie denk ik, altijd geraakt door zo’n kindje van een paar weken oud. Dit keer raakte het me meer. Ik weet nog dat haar moeder zo klein was. Meer dan anders verbaas ik me over het wonder dat zo’n leventje zomaar kan ontstaan. Ze beweegt echt, gaapt, kijkt en valt regelmatig in slaap. Fantastisch.
Gisteren sprak ik een vriend van mij. Zijn kleinzoontje kwam gezond ter wereld, maar na enkele uren overleed hij aan een hartkwaal. Ongelofelijk dat zo’n leven zomaar stopt. Hij vertelde me over de dagen van afscheid waarin ze het kindje gelukkig thuis konden hebben, hoe een nichtje er een knuffel bij legde, over de begrafenis waar de vader het kistje droeg, over het verdriet en ook de liefde waarin de ouders en de familie verbonden waren en gedragen werden. Hij vertelde me dat er verdriet is om dit mooie kindje en alle belofte die het in zich droeg, een onpeilbaar verdriet en daarin ook de schok over het leven dat we niet kunnen plannen. Dan loopt er zomaar door de bodem van je bestaan een barst en is niets meer vanzelfsprekend. Zo’n verdriet verandert je leven, maar kan wel verzachten stap voor stap. Liefde, ook van de Eeuwige, is als zalf die laag voor laag een wond verzacht.
Op mijn koor zingen we Estse muziek, met ijle klanken die ons meevoeren naar de noordelijke Oostzee. Dat kleine land dat op het moment in rep en roer is door de oorlog in Oekraïne en de dreiging die ervan uitgaat ook voor hun eigen land. We zingen enkele wiegliedjes, met universele klanken als eia, ‘stil maar’ gezongen in een schommelend ritme. ‘Ga maar slapen, zing ik je toe, net als de moedereend voor haar eendjes, de heidehoender voor haar kleintjes, een ooievaar voor haar jongen.’ Stil maar en slaap maar lekker in je broze geluk.
Laten we blij zijn met alle geluk. Met het nieuwe leven in de lente om ons heen. Koester zo’n nieuw leventje met liefde. Zodat de liefde met hem of haar en met ons allen mee kan gaan in alles wat het leven zal brengen.