De feestdagen en vrije dagen zijn voorbij en het gewone leven begint weer. Ik ga in de versnelling; hup sporten, boodschappen en aan het werk. Dan kan ik me soms afvragen: ‘Waarom begeef ik me weer in de tredmolen van werken, ontspannen etc.? Wat heeft het allemaal voor zin?’
Ik werd uitgenodigd voor een meet-up bij het programma Tegenlicht van de VPRO, waarin het gaat over de zinvraag. De grote verhalen van religie zijn voorbij, we zoeken zelf onze weg in het leven en leven in lossere verbanden. Maar hoe vind je dan zin of hoe krijgt je leven betekenis? In de documentaire vertellen mensen hoe ze dat doen, door verhalen te vertellen, te sporten, samen te werken of met aandacht naar anderen te luisteren. Als verbindend verteller mag ik vertellen hoe ik dat doe. Tja hoe doe ik dat eigenlijk? Wanneer denk ik : daar heb ik zin in? En hoe komt dat?
Net als velen ben ik in beweging en vind zin of betekenis ook op nieuwe plekken. We werken bijvoorbeeld in de SAMEN-tuin van NGC Maarssen. Op je knieën zaadjes planten om de 15 centimeter of onkruid trekken. Tijdens het werken komen de verhalen los. Iemand vertelt hoe ze het gevoel kreeg iets te moeten doen met duurzaamheid, niet alleen petities ondertekenen, maar ook positief aan het werk gaan. Een ander vertelt hoe hij uit zijn werk raakte en nu het leven weer oppakt. En een derde vertelt hoe ze na het overlijden van haar man veel wandelt en in de tuin werkt en hoe de herinneringen aan haar partner haar vergezellen. Al luisterend en vertellend ontstaat er zin. De luchten, de grote vaarten, de aarde en het werk kleuren onze verhalen.
Ook bij mijn werk voor het Centrum voor Levensvragen en in de kerk nodig ik mensen uit om over hun levens te vertellen. Het is prachtig om mensen tevoorschijn te zien komen in hun verhalen. Een oude vrouw 95, kromgebogen vertelt hoe lastig haar huwelijk was, maar dat ze zich schikte zoals ze dat als meisje geleerd had. Toen ze vrij jong weduwe werd, leerde ze wat meer rechtop te staan. Ze heeft ze een creatieve dochter die vaak langskomt, dat helpt. Ik zie hoe mooi ze eruitziet met haar bijpassende ketting en oorbellen. Ze vertelt ook over de stille momenten in zichzelf, bijvoorbeeld tijdens het stoffen van de huiskamer. Daar vindt ze rust en een stukje liefde.
In de trainingen Verduursamen vertel ik mensen over de middeleeuwer Franciscus, die lang geleden dezelfde vraag stelde. ‘Wat heeft mijn leven als ridder voor zin?’, vroeg hij zich af toen hij een jaar gevangen zat in afwachting van het losgeld. En wil ik eigenlijk wel in de wolhandel van mijn vader aan het werk gaan als dat betekent om altijd iedereen onder controle te moeten houden? In gevangenschap had hij ontdekt hoe vrij hij zich voelde als een gewoon mens. Daarom koos hij voor een leven buiten de stad in de natuur, waar hij vrij was om ieder te ontmoeten.
Zo radicaal hoeven ik en jij niet te zijn, maar iets van zijn ontdekking herken ik wel. Net als Franciscus mag ik blij zijn met elke dag. Zo stond ik vanmorgen even voor het raam. Het is prachtig nu met de vorst buiten. In het lage zonlicht zie ik een vogeltje hippen. Ik zie de haartjes van de knoppen aan de magnolia oplichten in het zonlicht. Ik denk: een nieuwe dag ligt voor me die ik mag betreden. Ik denk aan mijn familie tijdens de feestdagen en alle mooie mensen die ik ga ontmoeten bij het werk. En ik realiseer me: Wat geweldig dat ik mag leven op deze mooie aarde.
Een fijn nieuw jaar gewenst