Afgelopen week was ik met een groep op retraite in Frankrijk. Even op adem komen door meditaties, wandelingen, gesprekken, vieringen en ook door samen te koken en eten en vrolijke liedjes te zingen rond het kampvuur. Heerlijk!
Het kost me altijd wat moeite om in het ritme van zo’n retraite te komen, maar ook nu ben ik na een etmaal geland. Eén van de oefeningen is meditatief kijken. Niet alleen zien wat je mooi of lelijk vindt. Maar met een thema in je hoofd ontdekken wat voor beelden er op je af komen. Ik maak foto’s in de oude steeg naast het huis. Het thema is: ‘naar binnen gaan en geestkracht ontdekken en anders naar buiten gaan’. Ik zie een wirwar van takken met daar doorheen vlekken licht. Als ik een paar stappen naar voren zet kijk ik door de struik heen en zie het mooie heuvellandschap. Het doet me denken aan de uitspraak: ‘Hoe meer ik geworteld ben, hoe beter ik om me heen kan kijken’. Dat ervaar ik deze week letterlijk en figuurlijk. Hoe meer de liefde door het zingen van de Taizéliederen landt in mijn hart, hoe opener ik word ook voor anderen met een andere leefstijl.
We beginnen elkaar vragen te stellen over hoe het is om minder of minder religieus, of als katholiek of protestant op te groeien. Het is erg leuk om te horen hoe onze levens kleur en smaak kregen. Bij een ontmoeting met Frère Alois, de abt van Taizé, vertelt hij hoe de gemeenschap aanwezig is om vrede te brengen in China, Haïti en op vele andere plekken van de wereld. De komende week zullen in Taizé moslim- en christenjongeren elkaar ontmoeten. De abt verwoordt mooi dat ‘je je in vriendschap verbinden inclusief de pijn dat je elkaar op enkele wezenlijke punten niet kunt verstaan’. Terecht wijst hij erop dat vrede begint met omgaan met je eigen boosheid.
Dat is voor verschillenden van ons ook een thema in deze week. Iemand vertelt hoe ze werkend in het ziekenhuis in de coronatijd veel heftigs meemaakte en maar door moest werken en meemaken. Die boosheid komt er nu een beetje uit. Een ander geeft aan dat het bedrijf man zoveel tijd en aandacht kostte, dat haar ziel verhard is geraakt.
Zo komen we op adem, ontdekken we weer hoe mooi het leven is. Daar op een mooie heuvel in Frankrijk is dat ook niet zo moeilijk. Je ziel raakt meer opgeruimd. We bedenken de laatste dag wat we meenemen naar huis en hoe je ook thuis ruimte kunt maken om te blijven opademen en liefde uit kunt delen.
‘Ik ga op zaterdagavond vaker in mijn gele stoel lekker lezen of borduren.’
‘Ik ben meer open en minder hard geworden.’
‘Heerlijk om hier met mijn zus te zijn.’
‘Ik ben een stuk boosheid kwijt en ga mijn dag weer beginnen met mijn eigen kwartiertje bezinning.’
‘Ik ben weer op adem gekomen en begin weer nieuwe ideeën te krijgen.’
Ik weet niet of jullie nog op vakantie gaan, of lekker thuisblijven. Neem eens de tijd om op adem te komen deze zomer. Ik wens jullie alen een goede zomertijd!